Μου δημιουργεί ευχάριστη έκπληξη που μια νεαρή και ταλαντούχα Κύπρια ποιήτρια, η Κωνσταντία Φιλίππου,
εκτός από τα ποιήματα Της ποιητικής, Της επίκαιρης στιγμής, Των εποχών και Της γης, εκφέρει φωνή για πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Κύπρο, για περιπέτειες και μελλοντικές συνέπειες ευρύτερα.
Μία νέα ποιήτρια, με στίχο ώριμο, μάς θυμίζει να κρατάμε τη Μνήμη της Ιστορίας, της πατρίδας, και ακόμη ότι «ένα έθνος δίχως Μνήμη του χτες, δεν έχει εγγυημένο αύριο». Πρωτότυπα και τα ποιήματά της για τη γυναίκα, με το τί είναι «σημαντικό» και τί «ασήμαντο» στη ζωή της, με τους τόσους ρόλους της που όλο πληθαίνουν στη δίνη της ζωής.
Ως έργο έχει όραμα «να προασπίζεται ένα δίκαιο κόσμο», δίνει υπόσχεση στην πατρίδα, στη γυναίκα, στον
συνάνθρωπο. Η ποίηση παιδεύει την ποιήτρια Κ. Φιλίππου, αλλά και τη λυτρώνει. Η τέτοια ποίηση, τελικά, της πλάθει με τρόπο μαγικό, ισορροπία, τάξη, ουσία –για την ίδια και τον αναγνώστη!
Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης